سایت رسمی «انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران»
سال‌هاست که ما عکاسان مطبوعاتی تنها به جرم همراه داشتن دوربین عکاسی یا ثبت وقایع که آن هم در راستای انجام رسالت خطیر حرفه‌ای‌مان است، با اتهامات مختلفی از سوی افراد، نهادها و مسئولان مواجه بوده‌ایم. تنوع و تکثر این اتهامات و توهین‌ها گسترده است؛ از ضرب و شتم عکاسان در رویدادهای خبری گرفته تا دادگاهی شدن و رفت‌و‌آمد در محاکم، آن هم به شکایت افرادی که روزی با لبخند مقابل دوربین این صنف قرار گرفته و حتی کسب شهرت کرده‌اند: از آشپز و سلبریتی گرفته تا سیاستمدار و اقتصاددان.
آیا لازم است یادآوری کنیم که این عکاسان همان‌هایی هستند که لحظات باشکوه پیروزی‌ها و جانبازی‌های هم‌وطنان عزیزمان در جنگ و انقلاب را به تصویر کشیده‌اند؟ آیا لازم است یادآوری کنیم که همین عکاسان مطبوعاتی به قوام تاریخ تصویری این مملکت کمک کرده‌اند؟ آیا لازم است از شهید سعید جانبزرگی، کاوه گلستان، بهمن جلالی، عبدالحسین پرتوی و دیگر عکاسان مطبوعاتی این مرز و بوم نام بیاوریم تا از حیثیت حرفه‌ای صنف‌مان دفاع کنیم؟ آیا باید دوباره عکس‌های زلزله‌های بم و بوئین‌زهرا و کرمانشاه را مقابل چشمان مسئولین قرار دهیم؟ آیا باید عکس‌های کوی دانشگاه، آتش‌سوزی مسجد ارگ، حادثه تروریستی مجلس، ریزش معدن ذغال‌سنگ، حادثه پلاسکو، سیل گلستان و خوزستان، سقوط هواپیمای C130 و… را نشانشان دهیم تا بلکه بتوانیم از اهمیت فعالیت حرفه‌ای‌مان صحبت کنیم؟
اما امروز ۴ دهه پس از انقلاب در ایران، در کمال تاسف با مشکلاتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم که اغلب آن را افرادی رقم زده‌‌اند که اتفاقا از اهمیت حرفه عکاسی مطبوعاتی اطلاع دارند اما هنوز بر ما روشن نیست که چرا و به چه دلیل از شفافیت و ثبت تاریخ گریزانند.
در جریان اتفاقات اخیر نیز برخی از همکاران ما توسط نهادهای مختلف بازداشت شدند. برخی از آنها در روزهای گذشته با قید وثیقه آزاد شده و در انتظار صدور حکم نهایی هستند و برخی از آنها همچنان در بندند. انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران با پیگیری از خانواده‌ها، وکلا و در برخی موارد در گفت‌‌وگو با خود عکاسان بازداشت شده از صدور احکامی همچون حبس تعزیری، ممنوع الکاری، ممنوع الخروجی و حتی حکم تحقیرآمیز شلاق مطلع شده است که اگرچه امکان بازنگری در آن وجود دارد اما حتی تصور صدور چنین احکامی برای کسانی که تنها وظیفه خود را به عنوان عکاس مطبوعاتی انجام داده اند، قابل قبول نیست. احکام سنگین صادرشده، ضربه نهایی بر پیکر نحیف عکاسی مطبوعاتی ایران است و انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی به شدت آن را محکوم می‌کند.
ما عکاس مطبوعاتی هستیم و بار دیگر این گزاره صریح سالیانِ اخیر را با صدای بلند فریاد می‌زنیم که «عکاسی مطبوعاتی جرم نیست» و اگر کسی ذره‌ای در این مساله شک دارد، یک بار دیگر باید تاریخ تصویری ایران را با خود مرور کند.